به نوشته این روزنامه، برای آنها مشخص بود که چه کسی مقصر است: تهران که اسرائیل سالهاست درگیر جنگ سایبری خاموش با آن است و این جنگ به موازات درگیری فیزیکی در ماه خرداد، شدت بیشتری گرفت.
حملات اخیر از سرقت از صرافی ارز دیجیتال ایرانی نوبیتکس گرفته تا افزایش پیامهای فیشینگ هدفمند علیه افراد برجسته اسرائیلی، که به گفته شرکت امنیت سایبری چک پوینت ظاهرا از سوی دیپلماتها و حتی دفتر نخست وزیر این کشور ارسال شدهاند، متغیر بود.
اما در حالی که درگیری فیزیکی پس از ۱۲ روز پایان یافت، جنگ دیجیتال هنوز پایان نیافته است. به گزارش فایننشال تایمز، یکی از مقامات اسرائیلی در مورد این پیامکها گفت: «این (جنگ سایبری) پس از شروع جنگ شدت گرفت و هنوز ادامه دارد. من هنوز آنها (پیامها) را دریافت میکنم.»
به عنوان مثال، طبق گفته بواز دولِو، مدیرعامل شرکت اسرائیلی مرتبط با اطلاعات تهدیدات سایبری «کلیر اسکای»، از زمان آتشبس، گروههای همسو با ایران تلاش کردهاند از یک آسیبپذیری که اخیرا در یک نقض جهانی نرمافزار سرور مایکروسافت شناسایی شده بود، برای حمله به شرکتهای اسرائیلی استفاده کنند.
او افزود: «اگرچه در دنیای فیزیکی آتشبس برقرار است، اما در عرصه سایبری، [این حملات] متوقف نشدند.»
اگرچه این دو کشور تا سال گذشته هرگز آشکارا به یکدیگر حمله نکرده بودند، ایران و اسرائیل سابقه حملات سایبری را دارند.
گمان میرود اسرائیل در کنار ایالات متحده، پشت انتشار ویروس استاکسنت بود که سانتریفیوژهای تسهیلات غنیسازی نطنز را در سال ۲۰۱۰ نابود کرد.
از سوی دیگر، تصور میشود که ایران مسئول مجموعهای از حملات به زیرساختهای آب اسرائیل در سال ۲۰۲۰ بوده است.
به نوشته فایننشال تایمز، از جزئیاتی که پس از جنگ در ماه خرداد فاش شده، به نظر میرسد در نبرد سایبری اسرائیل بیشترین ضربات را وارد کردهاند.
ستار هاشمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران، اخیرا گفت که تهران در طول جنگ بیش از ۲۰ هزار حمله سایبری را تجربه کرده که «گستردهترین» کمپین از این نوع در تاریخ جمهوری اسلامی است.
از جمله آنها، حملاتی بودند که سیستمهای دفاع هوایی ایران را همزمان با آغاز حملات هوایی جتهای اسرائیلی مختل کردند.
اما تحلیلگران و مقامات سابق اسرائیلی میگویند مسلما مهمترین نقشی که دنیای دیجیتال در تعیین مسیر جنگ ایفا کرد، کارزار جاسوسی سایبری پیش از آن بود.
در همان زمان، هکرها هزاران پیام جعلی ارسال کردند که به نظر میرسید از سیستم فرماندهی داخلی اسرائیل که دستورات ایمنی عمومی را در مواقع اضطراری ارائه میدهد، سرچشمه گرفته و به مردم میگفت که از پناهگاههای حمله هوایی دوری کنند. آنها همچنین به دنبال هک دوربینهای امنیتی در اسرائیل بودند، تاکتیکی که به گفته یک فرد آشنا با این وضعیت، میتواند برای بررسی محل فرود موشکها استفاده شود.