این گزارش که از سوی کارشناسان اسرائیلی در حوزه جنسیت و حقوق تهیه شده، «داینا» نام دارد و قرار است سهشنبه ۱۷ تیر در اورشلیم منتشر شود. دولت بریتانیا در تامین بخشی از بودجه این مطالعه مشارکت داشته است.
هدف از تهیه این گزارش «مقابله با انکار، اطلاعات نادرست و سکوت جهانی» درباره رخدادهای هفتم اکتبر عنوان شده و به گفته دستاندرکارانش، میکوشد روایت تاریخی را اصلاح و تاکید کند که حماس از خشونت جنسی بهعنوان سلاحی تاکتیکی در جنگ استفاده کرده است.
این گزارش شامل شهادت ۱۵ گروگان سابق، یک بازمانده از تلاش برای تجاوز در جشنواره موسیقی سوپِرنووا و ۱۷ نفر دیگر است که یا خود شاهد خشونتها بودهاند یا روایتهایی را شنیدهاند.
در این گزارش اشاره شده که الگوهای مشخصی در شیوه اعمال خشونت جنسی نیروهای حماس در حمله هفتم اکتبر نمایان است.
از جمله این شواهد، پیدا شدن پیکر زنانی جوان است که کاملا برهنه یا نیمهعریان و با دستهای بسته به درختها یا تیرها بسته شده و با شلیک به ناحیه تناسلی و سر به قتل رسیده بودند.
بر اساس این گزارش، شواهدی نیز از «تجاوز گروهی» به شماری از قربانیان پیش از کشتن آنها وجود دارد.
برخی شاهدان گفتهاند قربانیان تیر خورده بودند و مهاجمان حتی پس از مرگ زنان «تلاش میکردند به آنها تجاوز کنند».
ساندیتایمز بر اساس این دادهها نوشت خشونت جنسی در حمله هفتم اکتبر «گسترده و سازمانیافته» بود و مواردی از تجاوز و تجاوز گروهی دستکم در شش مکان مختلف رخ داد.
در ادامه این گزارش آمده است: «خشونت جنسی در دوران اسارت نیز ادامه داشت؛ بسیاری از گروگانهای بازگشته گزارش دادهاند که برهنه شدهاند، مورد آزار جنسی، جسمی و کلامی و حمله جنسی قرار گرفتهاند و تهدید به ازدواج اجباری شدهاند.»
بر اساس این گزارش، اکثر قربانیان یا در حین این حملات جان خود را از دست دادهاند، یا به میزانی دچار آسیب روانی شدهاند که قادر به سخن گفتن نیستند.
انتقادها از «استاندارد دوگانه» نهادها و فعالان حقوق زنان درباره تجاوز اعضای حماس
به گفته ساندیتایمز، واکنش نهادهای بینالمللی مانند نهاد زنان سازمان ملل به گزارشها درباره خشونتهای جنسی حماس در حمله هفتم اکتبر منجر به شکلگیری خشمی عمومی شده بود.
روت هالپرین-کاداری، استاد دانشگاه در حوزه فمینیسم و عضو کمیته رفع تبعیض علیه زنان در سازمان ملل که گزارش داینا به ابتکار او تهیه شده، در همین زمینه گفت: «ما احساس میکنیم که از سوی سایر زنان در سراسر جهان نادیده گرفته شدهایم. اگر استاندارد این است که حرف بازماندگان و شاهدان را باور کنیم، هیچ بهانهای برای سکوت وجود ندارد.»