اهرام مصر به عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین سازه‌های جهان، پس از گذشت چهار هزار سال همچنان اسرار خود را حفظ کرده‌اند. امروزه بیش از ۱۰۰ هرم از این شاهکارهای معماری پابرجا مانده‌اند که نشان‌دهنده قدرت خارق‌العاده ساخت‌وساز در مصر باستان هستند.
به گزارش دیلی‌استار، هرم بزرگ جیزه با ارتفاع ۱۴۷ متر، از حدود دو میلیون و ۳۰۰ قطعه سنگ ساخته شده است و وزن هر قطعه بین ۲/۵ تا ۱۵ تن است.
به گفته دکتر ایمان غنیم از دانشگاه ویلمینگتون کارولینای شمالی، هر چند هنوز درباره روش دقیق بالا بردن این قطعات سنگین به چنین ارتفاعی میان دانشمندان اختلاف نظر وجود دارد اما مطالعات اخیر توانسته‌اند بخشی از این معما را حل کنند.
نظریه اصلی بر استفاده از سطوح شیب‌دار برای بالا کشیدن سنگ‌ها تاکید می‌کند. این نظریه با کشف بقایای سازه‌های شیب‌دار در نزدیکی برخی اهرام تقویت شده است.
دکتر رولاند انمارچ، مدرس ارشد مصرشناسی دانشگاه لیورپول، همراه تیم تحقیقاتی خود به کشف مهمی دست یافته‌اند.
آن‌ها در معدن باستانی هاتنوب، جایی که مصریان سنگ‌های مرمر مورد نیاز برای ساخت اهرام را از آن استخراج می‌کردند، یک سطح شیب‌دار کشف کرده‌اند. این سطح شیب‌دار که در دل سنگ حفر شده، دارای شیبی معادل ۲۰ درصد است؛ یعنی دو برابر شیبی که مورخان تا پیش از این تصور می‌کردند مصریان باستان از آن استفاده می‌کرده‌اند.
کتیبه‌های یافت شده در این محل که مربوط به دوران ساخت هرم بزرگ است، نشان می‌دهد به احتمال فراوان از همین فن‌آوری در ساخت خود هرم نیز استفاده شده است.
به باور دکتر انمارچ، بدون یک سطح شیب‌دار بسیار تند، نیاز به ساخت سازه‌ای بزرگ‌تر از خود هرم برای رسیدن به راس آن بوده است: «در آن دوران که میانگین عمر مردم تنها ۳۵ سال بوده، زمان برای سازندگان اهرام اهمیت ویژه‌ای داشته است. آن‌ها می‌بایست پیش از مرگ فرعون، ساخت خانه ابدی او را به پایان می‌رساندند. به همین دلیل، عملیات ساخت هرم بلافاصله پس از به تخت نشستن هر فرعون جدید آغاز می‌شد.»
بر اساس این گزارش، با وجود این فشار و محدودیت زمانی، سازندگان موفق شدند هرم بزرگ جیزه را تنها در مدت ۲۰ سال تکمیل کنند.
فرانک مولر-رومر، باستان‌شناس موسسه مصرشناسی و مطالعات قبطی مونیخ، در توجیه این سرعت شگفت‌انگیز ساخت، نظریه‌ای را مطرح کرده است.
او معتقد است مصریان باستان از سیستمی هوشمندانه متشکل از چندین سطح شیب‌دار در چهار طرف هرم استفاده می‌کرده‌اند.
به گفته مولر-رومر، این روش راه‌حلی منسجم برای ساخت اهرام در کوتاه‌ترین زمان ممکن ارائه می‌داده است: «انتقال مصالح و کارگران از طریق رود نیل صورت می‌گرفته است. با این حال، مسیر دقیق رودخانه، شاخه‌های فرعی و کانال‌های آن در آن دوران هنوز برای ما مشخص نیست.»
به گفته دکتر غنیم، در طول هزاران سال، مسیر اصلی رود نیل تغییر کرده و بسیاری از شاخه‌های آن با گل و لای پر شده‌اند. به همین دلیل، دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند تصویر کاملی از شبکه آبی مورد استفاده در ساخت اهرام به دست آورند.