هفتاد و هفتمین دوره جشنواره جهانی فیلم کن به پایان خود نزدیک می‌شود. تاکنون هیچ شاهکاری در بخش مسابقه که همه را متفق‌القول کند دیده نشده و به این ترتیب به نظر می‌رسد بخت محمد رسولاف برای دریافت جایزه نخل طلا یا یکی دیگر از جوایز اصلی نظیر جایزه بزرگ داوران بسیار بیشتر شده است.
فیلم دانه انجیر معابد بعدازظهر امروز جمعه ۲۴ مه/۴ خرداد برای اولین بار به نمایش درخواهد آمد و بسیاری از اهالی سینما منتظر تماشای تازه‌ترین فیلم رسولاف هستند، فیلمی که به شکل کاملا پنهان در داخل ایران ساخته شده و اعلام حضور آن در جشنواره کن، آن هم در آخرین لحظات، بسیاری را شوکه کرد، از جمله مسوولان سینمایی و امنیتی جمهوری اسلامی که سعی داشتند با فشار بر عوامل فیلم، مانع از نمایش آن در جشنواره کن شوند.
فیلم درباره زندگی خانوادگی یک قاضی در جمهوری اسلامی است، زمانی که همزمان با جنبش «زن، زندگی، آزادی» اسلحه‌اش را گم می‌کند و او به دختران و همسر خودش شک دارد. داستانی که ادامه دنیای بدون تعارف رسولاف، در نقد حاکمیت جمهوری اسلامی به نظر می‌رسد و ادامه منطقی‌ای بر دست نوشته‌ها نمی‌سوزند، لرد و شیطان وجود ندارد که حالا تند و تیزتر و سرراست تر هم شده است، از جمله استفاده از بازیگران زن بدون حجاب اجباری.
رسولاف که چندی پیش ویدئویی از خروج خود از راه کوهستان منتشر کرد، حالا خودش را به جشنواره کن رسانده و جمعه بعدازظهر ساعت سه در اولین جلسه رسمی نمایش فیلم خود در تالار بزرگ لومیر به همراه برخی از عوامل فیلم حاضر خواهد شد. پیشتر چند تن از بازیگران زن فیلم با انتشار عکس خود در کن، به مشکلاتی که در ایران داشته‌اند اشاره کرده‌اند و این که حالا دیگر نیازی به گذرنامه‌های ضبط شده‌شان ندارند.
جلسه مطبوعاتی این فیلم که طبق سنت برای همه فیلم‌های بخش مسابقه برگزار می‌شود، روز شنبه صبح برپا خواهد شد و شنبه عصر جوایز جشنواره کن اهدا می‌شود.
هر چند داوران به رهبری گرتا گرویگ، کارگردان باربی می‌توانند نظر کاملا متفاوت، غافل‌گیرکننده و غیر قابل پیش‌بینی‌ای داشته باشند، اما تا به اینجای کار(پیش از نمایش فیلم رسولاف و هازاناویسیوس) به نظر می‌رسد که بخت‌های اصلی جوایز چند فیلمی باشند که بیشتر مورد توجه منتقدان قرار گرفته‌اند:
جسم ساخته کارولی فارجیت یکی از این فیلم‌هاست که تماشاگران را شوکه کرد و با توجه به مضمون فمینیستی (و این که رییس هیأت داوران یک فمینست است) می‌تواند یکی از بخت‌های اصلی جوایز باشد؛ فیلمی درباره بدن و زیبایی و انتظارات جامعه از زن که دنیای دیوانه‌واری بنا می‌کند و هرچند خشونت بسیار زیاد و گاه زائدی دارد، اما داستان تازه و شیوه روایت جذاب فیلم، بسیاری از منتقدان را شیفته این فیلم کرد.
آنورا ساخته شان بیکر دیگر فیلمی است که نزد منتقدان از امتیاز بالایی دارد و می‌تواند یکی از جوایز اصلی جشنواره را به خود اختصاص دهد؛ داستان یک دختر روس/آمریکایی که کارگر جنسی است و با فرزند یکی از الیگارش‌های روس برخورد و با او ازدواج می‌کند.
امیلیا پرز ساخته ژاک اودیار ارتباطی با دیگر آثار این فیلمساز فرانسوی ندارد، اما هم از جهت مضمون و هم ساختار یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های جشنواره است که بخت بالایی برای دریافت جایزه دارد؛ داستان یک خلافکار معروف مکزیکی که خود را به یک زن با هویت تازه بدل می‌کند تا از شر رقبا و پلیس خلاص شود.
انواع مهربانی‌ها ساخته یورگوس لانتیموس هم هرچند به اندازه فیلم قبلی (بیچارگان) درخشان نبود، اما با فضای جذاب و خاصی که این فیلمساز یونانی استادش است، می‌تواند تماشاگر را در دنیای دیوانه‌واری غرق کند که شبیه هیچ فیلم دیگری نیست. هرچند رسیدن نخل طلا به این فیلم هم دور از انتظار نیست، اما بیشتر به نظر می‌رسد فیلم صاحب یکی دیگر از جوایز جشنواره خواهد شد.
فیلم فرانسیس فورد کوپولا (مگالوپلیس) و همین طور فیلم علی عباسی درباره دونالد ترامپ با عنوان کارآموز بسیاری را نومید کرد و به نظر نمی‌رسد هیچ کدام از آن‌ها بختی در هیچ یک از جوایز جشنواره داشته باشند.
با همه اینها باید منتظر ماند و دید نظر داوران جشنواره چه خواهد بود؛ نظری که می‌تواند همه را شوکه کند و خلاف همه پیش بینی‌ها باشد.
در کنار گرتا گرویگ به عنوان رییس هیات داوران، ابرو جیلان (نویسنده فیلمنامه و عکاس از ترکیه)، لیلی گلدستون (بازیگر آمریکایی)، اوا گرین (بازیگر فرانسوی)، نادین لبکی (فیلمساز لبنانی)، خوآن آنتونیو بایونا (کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده از اسپانیا)، پیر فرانچسکو فاوینو (بازیگر ایتالیایی)، هیروکازو کور‌ئدا (فیلمساز ژاپنی) و عمر سای (بازیگر و تهیه کننده فرانسوی) به داوری فیلم‌ها خواهند پرداخت؛ ترکیبی غریب که چندان مشخص نیست به کدام سمت و سو خواهد رفت.